Decisions
Blijf op de hoogte en volg Eva
26 April 2015 | Verenigd Koninkrijk, Felsted
Zal ik eigenlijk in het Engels moeten schrijven? Nou het gaat wat engels betreft nog niet zo beter en dat kost (hoop ik) tijd dus dat doe ik maar niet.
Deze week was anders. Ik heb getwijfeld of ik hier zal blijven.
Dat begon zondag, wat een nare dag was. Ik zal het toch tegen de 'host mum' moeten vertellen en dat heb ik maar meteen gedaan maandag avond. Dit luchtte niet op, maar is wel het eerlijkst en bovendien werd mijn gevoel bevestigd. De verwachtingen die ik had aan de hand van hun profiel, skype- gesprekken etc zijn zo anders dan hoe het is. Het idee van een 'onderdeel van' zijn, de band tussen ons, contact etc.
Ze weet in ieder geval wat ik ervan vind, lastig uit te leggen natuurlijk in het engels en je stelt je ook kwetsbaar op.
Dus eigenlijk waren er een paar keuzes om te nemen.
Midden in de week heb ik toch soort van beslist om te blijven, te accepteren dat het is zoals het is en proberen meer contacten te zoeken zodat er meer dan dit gezin hier bestaat.( waar je het mee 'moet' doen)
Ook hierin is het misschien niet weggelegd voor mij om zoveel alleen te zijn. Ik ken al wel een aantal mensen en afgelopen donderdag heb ik met een meisje voor het eerst in de stad wat caramel-melk coffee gedronken. Zij houdt bijvoorbeeld hier wel heel erg van, geen mensen om haar heen, alleen en onafhankelijk. Ik vind dit moeilijk en hoop dat het beter zal gaan, maar wat ik wel weet is dat de mensen om mij heen die ik vertrouw, warmte, familie, vrienden en alle mensen die een fijn gevoel geven, voor mij maakt dat ik meer mezelf kan zijn en dit bij mij past.
Verder deze week: voor het eerst naar de yoga ( uhu), geprobeerd het rennen op te bouwen maar wat een blaren en andere details zal ik weg laten, met het enige 'buurmeisje' die ik vanaf het begin al spreek afgesproken s'avonds wat een heel gezellig uurtje is. Ze dacht echt mee voor mij, stelt wat vragen en ik vind het leuk om te kletsen/luisteren.
Ik wil een soort planning maken wat er overdag te doen is, los van mijn taken etc want ik merk dat dit beter is omdat je minder tijd hebt om constant alleen te zijn en te denken aan. Natuurlijk is dit er altijd wel, maar minder. En heb een afspraak gemaakt met een prive-lerares aan huis, geskypt met vriendinnen wat vooral s'avonds fijn is of met thuis,telefoonnummer en simkaart veranderd voor tijdelijk, met 2 franse andere au-pairs afgesproken en naar Dunmow geweest maar dat was niet zo succes dus ging vervolgens zelf terug. Gisteren had ik het feestje van de vorige au-pair hier.Dit begon 19.30 en daarvoor had ik 1,5 ( bus tijden..) waar ik bij de mac een mcflurry had besteld en de tijd doorgebracht daar alleen zittend( warmer dan buiten en wifi) met mn zusje via de telefoon. Mensen verstaan je niet, kijken je aan maar ik kan hele verhalen houden en dat vind ik wel leuk. Wel rekening ermee houden hoorde ik van een meisje dat wanneer je de taal kan oppikken en je in je eigen land bent, je dus niet je eigen taal moet spreken dus erover nadenken te switchen in taal. Maar hier denk ik nog niet aan aangezien dat nog lange niet van toepassing is.
S'avonds hadden we een dinner bij een italiaan. Er zijn heel veel nette, mooie tentjes in Chelmsford en het was gezellig, kon niet alles volgen en ze kennen elkaar al langer maar het was oke. Een ander meisje bracht mij thuis ( geen bus). Die middag ervoor had ik met 7 andere meisjes een soort 'ontmoeting' in de starbucks, dat waren allemaal au-pairs. Ze gingen ook weer snel weg maar hier wil ik proberen volgend weekend mee af te spreken, zij stonden er erg open voor en omdat er weinig NL au-pairs zijn, vroegen ze van alles en waren geintereseed. Dan komt ook het besef: het kan altijd slechter in je familie of in je 'huis', ik heb bovendien mijn eigen ding hier en ben niet helemaal afhankelijk van de familie.
Vandaag word het een lange dag, ik ga met de familie van het 'buurmeisje' naar een grote stad waar haar zusje in de 2e ronde van soort X-factor zit. Lang rijden in de auto en wat we verder gaan doen: wachten en kijken hoe we de tijd kunnen invullen. Een ticket kopen, misschien uit-eten ( wil eigenlijk geld overhouden maar goed) en verder geen idee.
Mijn eigen familie missen, ja natuurlijk. Ik kan mee volgende week naar huis, want ik kijk uit naar volgend weekend! Dan komen mijn ouders en Noa, onbeschrijvelijk hoe erg je mensen kan missen (en je hond) en hoeveel ze voor je betekenen.
Voor nu was het alweer een verhaal maar thja ik kan het altijd al lastig kort houden, dus bij deze :)
Tot volgende week.
Ik hoop dat iedereen die dit leest wat ik trouwens ONWIJS waardeer en heel fijn idee vind, een goede week krijgt!
Deze week was anders. Ik heb getwijfeld of ik hier zal blijven.
Dat begon zondag, wat een nare dag was. Ik zal het toch tegen de 'host mum' moeten vertellen en dat heb ik maar meteen gedaan maandag avond. Dit luchtte niet op, maar is wel het eerlijkst en bovendien werd mijn gevoel bevestigd. De verwachtingen die ik had aan de hand van hun profiel, skype- gesprekken etc zijn zo anders dan hoe het is. Het idee van een 'onderdeel van' zijn, de band tussen ons, contact etc.
Ze weet in ieder geval wat ik ervan vind, lastig uit te leggen natuurlijk in het engels en je stelt je ook kwetsbaar op.
Dus eigenlijk waren er een paar keuzes om te nemen.
Midden in de week heb ik toch soort van beslist om te blijven, te accepteren dat het is zoals het is en proberen meer contacten te zoeken zodat er meer dan dit gezin hier bestaat.( waar je het mee 'moet' doen)
Ook hierin is het misschien niet weggelegd voor mij om zoveel alleen te zijn. Ik ken al wel een aantal mensen en afgelopen donderdag heb ik met een meisje voor het eerst in de stad wat caramel-melk coffee gedronken. Zij houdt bijvoorbeeld hier wel heel erg van, geen mensen om haar heen, alleen en onafhankelijk. Ik vind dit moeilijk en hoop dat het beter zal gaan, maar wat ik wel weet is dat de mensen om mij heen die ik vertrouw, warmte, familie, vrienden en alle mensen die een fijn gevoel geven, voor mij maakt dat ik meer mezelf kan zijn en dit bij mij past.
Verder deze week: voor het eerst naar de yoga ( uhu), geprobeerd het rennen op te bouwen maar wat een blaren en andere details zal ik weg laten, met het enige 'buurmeisje' die ik vanaf het begin al spreek afgesproken s'avonds wat een heel gezellig uurtje is. Ze dacht echt mee voor mij, stelt wat vragen en ik vind het leuk om te kletsen/luisteren.
Ik wil een soort planning maken wat er overdag te doen is, los van mijn taken etc want ik merk dat dit beter is omdat je minder tijd hebt om constant alleen te zijn en te denken aan. Natuurlijk is dit er altijd wel, maar minder. En heb een afspraak gemaakt met een prive-lerares aan huis, geskypt met vriendinnen wat vooral s'avonds fijn is of met thuis,telefoonnummer en simkaart veranderd voor tijdelijk, met 2 franse andere au-pairs afgesproken en naar Dunmow geweest maar dat was niet zo succes dus ging vervolgens zelf terug. Gisteren had ik het feestje van de vorige au-pair hier.Dit begon 19.30 en daarvoor had ik 1,5 ( bus tijden..) waar ik bij de mac een mcflurry had besteld en de tijd doorgebracht daar alleen zittend( warmer dan buiten en wifi) met mn zusje via de telefoon. Mensen verstaan je niet, kijken je aan maar ik kan hele verhalen houden en dat vind ik wel leuk. Wel rekening ermee houden hoorde ik van een meisje dat wanneer je de taal kan oppikken en je in je eigen land bent, je dus niet je eigen taal moet spreken dus erover nadenken te switchen in taal. Maar hier denk ik nog niet aan aangezien dat nog lange niet van toepassing is.
S'avonds hadden we een dinner bij een italiaan. Er zijn heel veel nette, mooie tentjes in Chelmsford en het was gezellig, kon niet alles volgen en ze kennen elkaar al langer maar het was oke. Een ander meisje bracht mij thuis ( geen bus). Die middag ervoor had ik met 7 andere meisjes een soort 'ontmoeting' in de starbucks, dat waren allemaal au-pairs. Ze gingen ook weer snel weg maar hier wil ik proberen volgend weekend mee af te spreken, zij stonden er erg open voor en omdat er weinig NL au-pairs zijn, vroegen ze van alles en waren geintereseed. Dan komt ook het besef: het kan altijd slechter in je familie of in je 'huis', ik heb bovendien mijn eigen ding hier en ben niet helemaal afhankelijk van de familie.
Vandaag word het een lange dag, ik ga met de familie van het 'buurmeisje' naar een grote stad waar haar zusje in de 2e ronde van soort X-factor zit. Lang rijden in de auto en wat we verder gaan doen: wachten en kijken hoe we de tijd kunnen invullen. Een ticket kopen, misschien uit-eten ( wil eigenlijk geld overhouden maar goed) en verder geen idee.
Mijn eigen familie missen, ja natuurlijk. Ik kan mee volgende week naar huis, want ik kijk uit naar volgend weekend! Dan komen mijn ouders en Noa, onbeschrijvelijk hoe erg je mensen kan missen (en je hond) en hoeveel ze voor je betekenen.
Voor nu was het alweer een verhaal maar thja ik kan het altijd al lastig kort houden, dus bij deze :)
Tot volgende week.
Ik hoop dat iedereen die dit leest wat ik trouwens ONWIJS waardeer en heel fijn idee vind, een goede week krijgt!
-
26 April 2015 - 10:27
Jolanda:
Lieverd,
Nogmaals......TROTS op je wat je allemaal FLIKT!
Terwijl je ook nog je behandelingen hebt......
xx ik -
26 April 2015 - 14:18
Josien:
lieve Eva, zo te lezen ben je een stuk op weg naar zelfstandigheid. Logisch dat je in het begin de houvast en gezelligheid bij de "familie" zoekt. Maar je bent nu bezig met je eigen vrienden en gezelligheid vinden. Wees niet te veeleisend en streng voor jezelf. Ik lees in je verhaal, dat je al keuzes kunt maken en voor jezelf op kunt komen. Dat je nu doorzet, zegt veel over je. Die kracht zit alvast in je. Een nieuwe kring om jezelf heen opbouwen, kost tijd. Dat lukt niemand in zo'n korte tijd. Maar je bent al goed op weg.
Als ik je verhalen lees, zie ik mezelf weer als 19jarig meisje in Londen. Met dezelfde onzekerheid. Ik kon het en dat wil heel wat zeggen. Jij kunt het ook. Daar ben ik van overtuigd. Succes meid. Xxx -
26 April 2015 - 14:26
Elien:
Hey Eva,
Nogmaals vind ik het echt heel moedig van je dat je dit doet!
In het begin is het allemaal nog moeilijk, dat begrijp ik wel. Maar heel goed van je dat je wel doorzet!
Fijn dat er meiden zijn die wel wat met je willen afspreken, zo kunnen jullie elkaar beter leren kennen en dan wordt het vanzelf makkelijker. Dan heb je mensen waar je daar in Engeland ook mee kunt praten, en die ook net als jou au-pair zijn en snappen als je soms tegen wat dingen aan loopt.
Hartstikke goed dat je een lijst hebt gemaakt met dingen die je kunt doen. Vooral veel dingen doen! Je moet er ook van genieten.
Hoe is het gezin verder? Zijn het leuke kinderen en ouders? Ik hoop dat je je snel wat meer thuis gaat voelen daar.
Xx Elien -
26 April 2015 - 14:27
Elien:
Hey Eva,
Nogmaals vind ik het echt heel moedig van je dat je dit doet!
In het begin is het allemaal nog moeilijk, dat begrijp ik wel. Maar heel goed van je dat je wel doorzet!
Fijn dat er meiden zijn die wel wat met je willen afspreken, zo kunnen jullie elkaar beter leren kennen en dan wordt het vanzelf makkelijker. Dan heb je mensen waar je daar in Engeland ook mee kunt praten, en die ook net als jou au-pair zijn en snappen als je soms tegen wat dingen aan loopt.
Hartstikke goed dat je een lijst hebt gemaakt met dingen die je kunt doen. Vooral veel dingen doen! Je moet er ook van genieten.
Hoe is het gezin verder? Zijn het leuke kinderen en ouders? Ik hoop dat je je snel wat meer thuis gaat voelen daar.
Xx Elien -
26 April 2015 - 15:31
Rosan :
Lieve Eva,
Wat fijn om weer van je te horen. En inderdaad hartstikke knap hoe je het allemaal doet! Probeer niet te streng voor jezelf te zijn vaak terug wat je allemaal al bereikt hebt en wat een durf en doorzettingsvermogen daarvoor nodig is. Trots zijn lieverd!!
Dikke knuffel, we denken aan je!
Liefs Rosan, Peter, stan en Daan -
26 April 2015 - 15:32
Rosan :
Lieve Eva,
Wat fijn om weer van je te horen. En inderdaad hartstikke knap hoe je het allemaal doet! Probeer niet te streng voor jezelf te zijn vaak terug wat je allemaal al bereikt hebt en wat een durf en doorzettingsvermogen daarvoor nodig is. Trots zijn lieverd!!
Dikke knuffel, we denken aan je!
Liefs Rosan, Peter, stan en Daan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
