Go back for the half-term

Vandaag is een lange dag, maar beter met het vooruitzicht om uiteindelijk morgen naar huis te gaan. Dat aftellen... daar ben je wel klaar mee.
Want nog steeds is dat nare gevoel er constant en twijfel ik, wat moet ik nou doen met het hoofd-gevoel-strijd en daar heb ik ook deze week mee gezeten.
Gepraat en het zelfs aangegeven bij de 'host-mother', er is eigenlijk hierin niks veranderd. En ondanks ik het niet goed kan uitleggen ( in het engels) en zij het anders ervaart omdat ik puur als reden hier ben voor de kinderen etc, is mijn gevoel van hier blijven en de 'dagen' doorkomen het niet waard om zo lang dat te doen. Nu ben ik hier 2 maanden en ik ga ik voor 5 dagen naar huis, vervolgens ga ik tot ergens begin Juli hier blijven. Dat is dus de keuze.

Ik heb 2 hele goede dagen gehad, de momenten liggen vooraan eraan als er mensen ( familie hier) zijn, we dingen doen, het meisje zich zo hecht en de kinderen op de 2 scholen mij zoveel geven.
Ik heb wel wat contacten in de buurt, dat is fijn want de mensen hier zijn zo open. Zo heb ik deze week met een Nederlandse man gepraat, buren, mensen 3 straten verder op, oudere mensen die ik in de bus heb 'ontmoet' . de au-pair groepen waar ik in zit zijn niet z'n s6 maar zo blijf je wel op de hoogte en bovendien heb ik Izzy gesproken, ben ik 2 keer weg gegaan waarvan 1 hele dag naar London voor de jaarlijkse boottrip van de organisatie. Dit was dankzij het weer goed en weer mensen ontmoet.

Wat ik wil zeggen voordat ik afsluit is dat ik het enorm waardeer dat mensen naar mij vragen, aan denken, kaartje sturen etc. Dat is zo fijn als je ergens bent waar je eigenlijk alleen bent. Maar .... alleen zijn betekend niet dat je dat werkelijk bent( voor een tijdje wel & dat vind ik niks). Zelf doen betekend niet alleen zijn. Sterk zijn betekend niet alles zelf doen zonder anderen, geen hulp ontvangen. Iedereen heeft warmte nodig en mensen om je heen. Toch?
Zolang mensen kunnen overbrengen waardoor ik dat gevoel ontvang: dan weet ik dat het goed zit en dat waar je ook bent, je nog steeds voor hen de persoon bent zoals ze jou kennen.
En dat zorgt ervoor dat ik doorga.

Tot gauw!